Wiolonczela przeżywa obecnie swój renesans, i to zasłużenie. Instrument ten istnieje od co najmniej 500 lat, choć bardzo się zmienił w stosunku do swojego pierwowzoru.
Wiolonczela jest niesamowitym instrumentem, zdolnym do pełnienia wielu muzycznych ról, a ta wszechstronność jest powodem, dla którego jej bogaty ton wkradł się do niemal każdego gatunku muzycznego. Dlaczego wybierając klasyczny instrument warto sięgnąć po wiolonczele?
Wiolonczela jest niezbędna w każdym klasycznym zespole
Nie ma orkiestry, zespołu kameralnego, kwartetu czy trio bez wiolonczeli. To samo można powiedzieć o skrzypcach i altówce, ale wiolonczela również wypełnia wyjątkową rolę.
Wiolonczela równoważy głośne, wysokie dźwięki sekcji skrzypiec, sprowadzając muzykę z powrotem na ziemię. Gra na wiolonczeli oznacza, że możesz grać prawie każdą partię w orkiestrze: melodię, harmonię i linię basu, często wszystko w jednym utworze.
Wiolonczela jest najbardziej wszechstronnym instrumentem smyczkowym
Jedną z najbardziej niesamowitych rzeczy w wiolonczeli jest to, że może ona stać się każdym instrumentem smyczkowym w orkiestrze. Rozmiar wiolonczeli, choć duży dla niektórych, którzy nigdy na niej nie grali, oznacza, że może ona grać w trzech rejestrach: basowym, tenorowym i sopranowym.
Nie ma ograniczeń co do tego, jak interpretować ten instrument i czego można się z nim nauczyć. Gra w wielu różnych rolach może być wyzwaniem, ale z czasem staje się drugą naturą wiolonczelisty.
Wiolonczela wydaje najprzyjemniejszy dźwięk
Ten argument może brzmieć nieco tendencyjnie, ale jest na to kilka dobrych dowodów. Wiolonczela ma szczególny dźwięk. Nie jest tak jęczący jak skrzypce, nie jest zbyt niski jak bas, ale jest głęboko uwarstwiony i bogaty.
Ludzie od wieków porównują jej brzmienie do ludzkiego głosu, i prawdopodobnie dlatego brzmi ona tak atrakcyjnie dla naszych uszu. Powodem tego jest fakt, że zakres wiolonczeli jest bardzo podobny do zakresu głosu człowieka. Jej szeroki zakres oznacza, że może ona naprawdę śpiewać. Wiolonczela jest jak aktor metodyczny, który może wcielić się w każdą rolę. Złożony ton instrumentu pozwala mu stać się muzyką.
Nigdy nie będziesz za stary na grę
Z biegiem czasu fizyczne wymagania związane z grą na instrumencie w końcu stają się zbyt duże. Wspaniałą cechą wiolonczeli jest łatwość gry – trzymanie jej jest o wiele łatwiejsze dla ciała niż skrzypiec czy kontrabasu.
Zawodowi wiolonczeliści grają regularnie przez wiele lat dłużej niż inni muzycy. Wielki Mścisław Rostropowicz nie przestał występować aż do 2005 roku, mając 78 lat. Pablo Casals grał do dziewięćdziesiątki. Nie ma wieku emerytalnego dla wiolonczelistów.